Bł. Cyprian Michał lwene Tansi, mnich i prezbiter - biografia |
Urodził się w 1903 r. w Igboezunu, na skraju puszczy, nieopodal starożytnego miasta Aguleri (Nigeria, Afryka) i należał do plemienia Ibo. Jego ojciec Tabansi i matka Ejikwevi, rolnicy, byli wyznawcami tradycyjnej religii tubylczej i dając synowi imię lwene, oddali go pod opiekę bogini Ikenga. Gdy skończył sześć lat rodzice wysłali go do domu ciotki mieszkającej w wiosce Nduka. Tam trzy lata później przyjął chrzest z rąk irlandzkich misjonarzy, którzy nadali mu imię Michał. W r. 1913 rozpoczął naukę w Onitshy, którą ukończył celująco sześć lat później. Dzięki uzyskanemu dyplomowi mógł pracować jako nauczyciel. Przez trzy lata uczył w swojej dawnej szkole, po czym przez rok był dyrektorem szkoły im. św. Józefa w Aguleri.
W 1925 r., mimo oporów rodziny, wstąpił do seminarium duchownego św. Pawła w Igbariam. Po ukończeniu studiów filozoficznych i teologicznych, 19 grudnia 1937 r. w katedrze w Onitshy otrzymał z rąk bpa Charlesa Heereya święcenia kapłańskie. Był drugim kapłanem tubylczym w Onitshy i jedynym w regionie Aguleri. Początkowo pracował jako wikariusz w Nnewi. W r. 1939 został mianowany proboszczem w Dunukofia (region Umudioka) – parafii obejmującej olbrzymi obszar, zamieszkały przez ludność w większości pozostającą pod wpływem magii, zabobonów i tubylczego kultu bożków. Z wielkim poświęceniem i męstwem rozpoczął ewangelizację tego regionu, przezwyciężając liczne trudności. Pieszo lub na rowerze przemierzył tysiące kilometrów, by dotrzeć z posługą kapłańską do najodleglejszych zakątków swojej parafii, katechizując i godząc między sobą zwaśnione szczepy. Zwalczał niemoralne obyczaje, takie jak konkubinat i zakładał ośrodki formacyjne dla narzeczonych. Powołał do życia Stowarzyszenie Służby Maryjnej, by po chrześcijańsku wychowywać dzieci i młodzież. Owocem sześciu lat niestrudzonej działalności w regionie Umudioka były liczne ośrodki modlitewne i katechizacyjne, które z czasem przekształciły się w parafie. Żarliwość błogosławionego i przykład jego świątobliwego życia sprawiły, iż pogański lud przekształcił się w prawdziwą wspólnotę chrześcijańską. Wydała ona liczne powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego. Z taką samą gorliwością o. Michał pracował przez cztery łata w parafii Akpu, skąd w 1949 r. biskup przeniósł go do rodzinnego Aguleri. Pomiędzy r. 1949 i 1950, podczas rekolekcji dla kapłanów, bp Heerey wyraził życzenie, aby jeden z kapłanów wstąpił do zakonu, by później założył w diecezji klasztor kontemplacyjny. O. Tansi odpowiedział na to wezwanie z właściwą sobie wielkodusznością. Latem r. 1950 pożegnał swych parafian i udał się z pielgrzymką do Rzymu, by uczestniczyć w uroczystościach Roku Świętego. Następnie pojechał do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do opactwa trapistów noszącego nazwę Góra św. Bernarda. Po okresie próby, w wigilię uroczystości Niepokalanego Poczęcia r. 1952 został przyjęty do nowicjatu i przyjął imię Cyprian. Rok później złożył pierwsze śluby, a 8 grudnia 1956 r. uroczystą profesję zakonną. Wkrótce o. Michał stał się wzorowym zakonnikiem, który z dala od świata, z pokorą oddawał się cichemu życiu kontemplacyjnemu oraz ciężkiej pracy, jakiej wymagała surowa reguła zakonu. a początku 1964 r. zachorował i po przewiezieniu do szpitala w Leicester zmarł w dniu 20 stycznia. Jego ciało zostało pochowane w opactwie Góra św. Bernarda. W uroczystościach uczestniczyło kilku nigeryjskich kapłanów, przebywających w tym czasie w Londynie. Był wśród nich jego duchowy syn, ks. Francis Arinze, przyszły arcybiskup Onitshy, kardynał i przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego. W związku z rozpoczęciem dochodzenia kanonicznego, dotyczącego świętości życia o. Cypriana, w 1988 r. odbyła się ekshumacja jego ciała, które następnie przewieziono do Nigerii i pochowano na cmentarzu nieopodal katedry w Onitshy, gdzie 51 lat wcześniej otrzymał święcenia kapłańskie. Podczas uroczystości z udziałem wszystkich biskupów Nigerii 17-letnia Filomena Emeka cierpiąca na raka doznała całkowitego uzdrowienia. 25 czerwca 1996 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret zatwierdzający autentyczność tego cudu przypisywanego wstawiennictwu sługi Bożego. Beatyfikowany 22 marca 1998 r. w Nigerii przez papieża Jana Pawła II. Jest pierwszym Nigeryjczykiem beatyfikowanym przez Kościół Katolicki. Tekst na podstawie: „L’Osservatore Romano, wydanie polskie” 5-6 (203)/1998, s. 13-14. |