Kiedy w 1786 r. biskupstwo krakowskie przejęło z rąk cystersów patronat nad parafią mogilską, kolejni proboszczowie tejże parafii pochodzili z nominacji biskupiej i byli nimi na ogół księża świeccy, kanonicy katedry krakowskiej. Parafia mogilska w XIX wieku należała do dekanatu bolechowickiego. W 1786 r., proboszczem mogilskim z nominacji biskupiej został Benedykt Trzebiński. W 1796 r. po III rozbiorze Polski cystersi starali się odzyskać zarząd nad parafią i w 1800 r. uzyskali poparcie biskupa krakowskiego, Feliksa Turskiego. Jednak kapituła katedralna uzależniła odzyskanie patronatu przez klasztor od zgody papieża i władz świeckich. W 1802 r. po śmierci Trzebińskiego administratorem parafii został Franciszek Kamieński, W dn. 28.08.1806 r. urząd cyrkularny krakowski i dekretem zezwolił cystersom na objęcie patronatu nad parafią i stwierdził, że nie jest tu potrzebna zgoda Stolicy Apostolskiej. Dlatego na krótko cystersi odzyskali zarząd nad plebanią mogilską. Rządcą parafii został przeor konwentu, Benedykt Wierzbiński.

Po śmierci przeora w 1819 r. decyzją konsystorza parafię powierzono Adamowi Paszkiewiczowi, kanonikowi katedralnemu krakowskiemu i przy tej okazji biskup krakowski Jan Paweł Woronicz w piśmie do Senatu Rządzącego Rzeczpospolitej Krakowskiej wykazał, że ww. dekret cyrkułu krakowskiego z 1806 r. jest nieważny, bo nie ma sankcji Rzymu. 13 grudnia 1819 r. Senat ostatecznie przyznał patronat nad parafią mogilską biskupstwu krakowskiemu i stan ten utrzymał się do XX wieku. Kolejnymi proboszczami mogilskimi byli: od 1820 r. Adam Paszkowicz, który zrezygnował z tej funkcji w 1831 r.; od 1832 r. do 1865 r. ks. Tomasz Szczepanowski; od 1865 r. ks. Jan Pietrzykowski, wiceprokurator kapituły katedralnej krakowskiej i przełożony kaplicy Zygmuntowskiej Rorantystów. Ks. Jan Pietrzykowski zmarł 14 marca 1878 r. o godz. 8 rano w wieku 55 lat i tegoż dnia poddziekan bolechowicki i pleban w Pleszowie, ks. Stępiński zawiadomił o tym biskupstwo w Krakowie. W dn. 19 marca tymczasowym administratorem parafii został Stępiński. 13 maja ks. Romuald Szwarz, pleban w Ruszczy i sekretarz dekanalny sporządził nowy inwentarz parafii, przyjmując za podstawę poprzednią inwentaryzację z 1865 r. i protokół zabezpieczenia majątku parafii sporządzony po śmierci ks. Tomasza Szczepanowskiego.

19 marca 1878 r. konsystorz krakowski ogłosił nowy konkurs na stanowisko plebana mogilskiego po zmarłym Pietrzykowskim. Do konkursu zgłosili się kandydaci: ks. Piotr Kwieciński, pleban w Zielonkach, Piotr Papuziński, pleban z Babic, ks. Leopold Siemiński, Stanisław Stępiński, pleban w Pleszowie, Sączeniowski Eustachy, notariusz konsystorski i wikariusz w kościele Najświętszej Marii Panny w Krakowie. Termin egzaminu wyznaczono na 31 maja 1878 r. Papuziński i Stępiński nie przystąpili do egzaminu i komisja egzaminacyjna wybrała spośród pozostałych trzech kandydatów Siemińskiego. 19 czerwca Siemiński uzyskał akceptację konsystorza na objęcie stanowiska proboszcza w Mogile. Leopold Siemiński urodził się w dn. 12 września 1847 r. w Krakowie w parafii św. Anny. Ukończył Gimnazjum św. Anny i otrzymał świadectwo dojrzałości w 1869 r. "z celującym postępem". W swoim życiorysie napisał: "chcąc być wiernym powołaniu jakie od młodości w sobie czułem, poddałem się Studiom Teologicznym". 4 października 1869 r. wstąpił do Seminarium Diecezjalnego. Studiował na Wydziale Teologicznym w Uniwersytecie Jagiellońskim.

Święcenia kapłańskie uzyskał w dn. 24 sierpnia 1873 r. i dekretem konsystorza z 2 września 1873 r. został zaaplikowany na posadę spowiednika i psałterzysty przy kościele NMP w Krakowie. 20.12.1873 r. objął posadę mansjonariusza przy tym kościele. Od 1872 r. był kapelanem i sekretarzem biskupa krakowskiego. Od 23 stycznia 1878 r. pełnił też funkcję współwizytatora konwentu XX. Kanoników Regularnych Laterańskich przy kościele Bożego Ciała w Krakowie. 15 czerwca 1877 r. dekretem konsystorskim uzyskał świadectwo uprawniające go do samodzielnego pasterzowania, co otworzyło mu drogę do objęcia probostwa. Siemiński uroczyście objął zarząd nad parafią w dn. 24 sierpnia 1878 r., a 2 września w obecności przeora cystersów odebrał inwentarz parafii.

Krzysztof Rosołek

Por. "Mogilski Krzyż. Gazeta parafii św. Bartłomieja Ap." 2 (70)/2005, s. 17.