Strona główna 
Opactwo Zakon Cysterski Czy Zakon Cysterski jest misyjny?
Opactwo Zakon Cysterski Czy Zakon Cysterski jest misyjny?
| Czy Zakon Cysterski jest misyjny? |
 Czy Zakon Cysterski można uznawać za zakon misyjny? Albo, inaczej formułując to pytanie: Czy zakon monastyczny może angażować się w misje ewangelizacyjne Kościoła? Jeżeli tak, to w jaki sposób mnisi angażują się w szerzenie Dobrej Nowiny na terenach misyjnych? Spróbujmy odpowiedzieć na wyżej postawione pytania.Na samym początku warto w kilku słowach przedstawić obecną rzeczywistość Zakonu Cysterskiego. Biorąc pod uwagę temat artykułu, należy zwrócić uwagę na dwie zasadnicze cechy naszego zakonu: po pierwsze, monastyczny charakter klasztorów i, po drugie, ich ogromna różnorodność w zależności od położenia geograficznego, historii, przynależności do konkretnej kongregacji itd.
 Podkreślenie monastycznego charakteru naszego zakonu i jego poszczególnych klasztorów jest o tyle ważne, o ile fenomen monastycyzmu (tzn. życia mniszego) nie jest jedynie zjawiskiem występującym w religii chrześcijańskiej. Życie monastyczne jest obecne praktycznie w każdej religii, jest zjawiskiem powszechnym, zjawiskiem religijnym w szerokim znaczeniu. Istnieją więc mnisi w buddyzmie, w judaizmie, w hinduizmie, w islamie i w chrześcijaństwie. Dlaczego jednak ten aspekt wydaje się ważny w kwestii misyjnej? Właśnie charakter monastyczny pozwala klasztorom cysterskim wkomponować się w „krajobraz” każdej religii, na każdym zakątku świata, nawiązując dialog religijny oparty na wspólnej tradycji monastycznej, na poszukiwaniu Boga.Lepiej zrozumiemy tę prawdę rozwijając drugą cechę Zakonu Cysterskiego, wspomnianą powyżej. Zakon „białych mnichów” jest rozsiany praktycznie po całym świecie, a więc również na terenach misyjnych: w Afryce, w Ameryce Południowej, w Azji (w sposób szczególny w Wietnamie). Istnienie obok siebie klasztorów buddyjskich i cysterskich (Wietnam) stwarza niezwykle ciekawy obraz dialogu religijnego. Dialog klasztorów chrześcijańskich i buddyjskich opiera się dokładnie na fakcie przynależności do instytucji monastycznej. Cystersi nie pracują na ziemiach misyjnych jako misjonarze w takim sensie, jak często wyobrażamy sobie pracę misjonarza – człowieka „z zewnątrz”, przybywającego z kraju o głębokiej kulturze chrześcijańskiej: liczne podróże, głoszenie misji, budowanie struktur Kościoła itd. Klasztor cysterski jest w myśl „Reguły” św. Benedykta „szkołą służby Pańskiej”, a zatem szkołą radykalnego życia chrześcijańskiego. Chodzi o ukazanie świadectwa życia wspólnotowego, życia według nauki Chrystusa. Nasze klasztory (np. w Wietnamie) cieszą się ponadto ogromnym napływem nowych powołań. Co więcej, klasztor usytuowany na ziemiach misyjnych może podejmować dzieła ewangelizacyjne, zgodne z tradycją i ży
 ciem monastycznym. I tak dla przykładu, cysterki w Boliwii prowadzą ogromną szkołę katolicką w La Paz, gdzie edukują i wychowują dzieci i młodzież w duchu chrześcijańskim.Warto uświadomić sobie, iż niegdyś i Polska była krajem potrzebującym misji ewangelizacyjnej. Przyj
 ęcie chrztu przez elitę rządzącą w 966 roku nie oznaczało jednoczesnej i „automatycznej” chrystianizacji całego narodu polskiego. Ewangelizacja naszego kraju trwała jeszcze kilka stuleci, aż do XIII wieku. Pewnie rzadko uświadamiamy sobie fakt, iż tak naprawdę każdy klasztor cysterski fundowany na naszych ziemiach od pierwszej połowy XII wieku miał na celu właśnie ewangelizację naszych przodków i stworzenie środowiska chrześcijańskiego. Wobec tego, Zakon Cysterski w pełni uczestniczy i zawsze uczestniczył w misji ewangelizacyjnej Kościoła, jednakże w inny sposób aniżeli zazwyczaj myślimy o misjach. o. Ignacy Rogusz OCist „Mogilski Krzyż. Gazeta parafii św. Bartłomieja Ap.” 8(131)/2010, s. 4-5. |