Strona główna Parafia Mogiła Kapliczki w Mogile 80. rocznica kultu Matki Bożej Częstochowskiej w Lasku Mogilskim
80. rocznica kultu Matki Bożej Częstochowskiej w Lasku Mogilskim
1 lipca 2008 roku, minęła 80 rocznica kultu Matki Boskiej Częstochowskiej w Lasku Mogilskim. Grupa pielgrzymów pod przewodnictwem Tadeusza Lamota – pracownika krakowskiej „Nafty”, dnia 5 maja 1928 roku wyruszyła na pielgrzymkę do Częstochowy. Celem była Jasna Góra i Kaplica Cudownego Obrazu. Na pamiątkę tego pielgrzymowania zakupili niewielki obrazek Czarnej Madonny, z którym wrócili do Krakowa. Obrazek, który liczy 80 lat, to druk na zwykłym papierze, fabrycznie przyklejony do szyby z fazowanymi krawędziami. Dnia 1 lipca 1928 roku, zebrała się cała grupa pielgrzymkowa w kościele OO. Bernardynów przy Wawelu, by poświęcić obrazek umieszczony w małej kapliczce, która miała chronić go przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, a następnie udali się pieszo wzdłuż wałów wiślanych do dębowego lasu mogilskiego. Tu, na skraju lasu, zawieszono niewielką kapliczkę na dębie i tak się zaczęło…

W czasie II wojny światowej, jak opowiadała Pani Katarzyna Stelmachowska († 2004), Kraków miał być wysadzony a za główny cel obrano katedrę i zamek królewski na Wawelu. Niemcy zostali zaskoczeni przez Rosjan, dzięki czemu tak wspaniałe zabytki ocalały. Mieszkańcy Krakowa, odczuwając pomagającą wciąż Bożą Opatrzność, postanowili ufundować dziękczynne wotum za uratowanie miasta od zniszczeń. Ustalono, że kaplica-wotum, stanie na skraju lasku mogilskiego. Wtedy to, pomiędzy dwoma dębami (na jednym z nich wisiał Wizerunek Matki Bożej), cieśla Jan Figlarz z Łęgu, wzniósł drewnianą kapliczkę a wspomniany obrazek umieszczono w jej szczycie. Wewnątrz kaplicy zawieszono haftowany ręcznie obraz Matki Bożej Częstochowskiej, który został poświęcony na Jasnej Górze, a następnie umieszczony w feretronie, przeniesiony w pieszej pielgrzymce do kapliczki. Aktu poświęcenia kaplicy dokonał przeor mogilski o. Robert Kuhar OCist, więzień Oświęcimia i Dachau, w niedzielę 24 sierpnia 1947 roku. W tej uroczystości, uczestniczyło bardzo dużo ludzi; o wiele więcej z Krakowa niż z Mogiły – snuła swą opowieść Pani Katarzyna.
 
Wracając do budowy kapliczki, trzeba wspomnieć, że miała to być okazała kaplica, zasługująca, również przez wygląd zewnętrzny, na tytuł: „wotywnej”. Od budowy dużej kaplicy odstąpiono po tym, jak jej główny inicjator, Pan Lamot, udał się do ówczesnego księcia metropolity Adama Stefana kardynała Sapiehy, z prośbą o pozwolenie na budowę i błogosławieństwo. Kardynał długo namawiał go, aby w tym miejscu gdzie zamierza, wznieść skromną kapliczkę, zaś zaoszczędzone tym sposobem środki finansowe, przeznaczyć na prace wykończeniowe w kościele Matki Boskiej Dobrej Rady, przy ul. Prostej 1 w Prokocimiu Starym. Budowę kościoła, o którym wspomniał Ksiądz Kardynał, rozpoczęto w 1931 roku, jednak brak funduszów, a potem wojna, uniemożliwiały jej kontynuację. W 1948 roku wznowiono prace przy budowie świątyni. Kościół poświęcono dopiero w 1957 roku.

Długoletnim opiekunem kapliczki był wspomniany już wcześniej Pan Tadeusz Lamot, który każdego dnia przychodził z Krakowa pieszo, po wale wiślanym. Czcicieli Matki Bożej stale przybywało tym bardziej, że w Nowej Hucie jeszcze nie było wolno budować nowych świątyń. Do nich należeli dobroczyńcy i opiekunowie, którzy dbali o porządek wewnątrz i zewnątrz kapliczki. Wśród nich byli m.in.: Pan Karol Kuś, Pani Śliwińska, Pan Michał Ludwin, Pani Władysława Orzechowska, Pani Zofia Fudała oraz od 1980 roku aż do momentu rozbudowy Pani Katarzyna Stelmachowska. Pomocą służył także Pan Antoni Wąsikowski, przynosząc z Bazyliki paramenty liturgiczne służące do sprawowania Najświętszej Ofiary. Oświetlenie w kapliczce wykonał w 1958 roku Pan Władysław Stelmachowski wraz z Panem Janem Okoniem.

W 1973 roku pierwszy obrazek Matki Bożej został znieważony. W oblicze Czarnej Madonny wystrzelono z wiatrówki dwa śruty. Jeden przedziurawił na wylot koronę, drugi, który trafił w Twarz Maryi, rozbił tylko szybę i utkwił między kawałkami szkła. Wobec takiej profanacji na dzień 27 maja 1973 roku, zarządzono odprawienie nabożeństwa przebłagalnego, w którym uczestniczyło około 400 osób. Połączone ono zostało z „dróżkami różańcowymi”, które odprawiane są po dzień dzisiejszy. Rozpoczynają się one o godz. 10.00 przy kościele św. Bartłomieja Ap. odmówieniem pierwszej tajemnicy różańca św. Ze śpiewem pieśni do Matki Bożej, procesyjnie udajemy się do kaplicy w lasku rozważając przy kapliczkach różańcowych, kolejne tajemnice. W kaplicy Matki Bożej, o godz. 11.00 sprawowana jest Eucharystia i rozważane są bolesne tajemnice różańcowe. Po Mszy św. wierni oddają cześć znieważonemu Obliczu Matki Bożej przez ucałowanie. Trasa jest następująca: ul. Klasztorna, ul. Odmętowa, ul. Zagłoby, ul. L. Podbipięty, Lasek - Kaplica, Lasek Mogilski, ul. Stare Wiślisko, ul. Żaglowa, ul. Klasztorna. Dróżki kończy Apel Trzeciego Tysiąclecia śpiewany na dziedzińcu klasztornym, przed Bazyliką Krzyża Świętego. Przez następne lata dróżki zaczęto odprawiać w dniu 3 maja oraz w dzień odpustu – 26 sierpnia – w święto M.B. Częstochowskiej.

Po wybudowaniu kaplicy na os. Szklane Domy, kapliczka w lasku trochę opustoszała. W dzień odpustu większość wiernych zaczęła uczęszczać do nowej, o wiele większej kaplicy. Przed jej powstaniem w dróżkach różańcowych uczestniczyło około 300 osób. Na skutek zaistniałego faktu dróżki przeniesiono na ostatnią niedzielę września. Natomiast w dniu odpustu o godz. 17.30 zgromadzeni modlą się rozważając tajemnice różańcowe, a o godz. 18.00 jest odprawiana Msza św.

W roku 1986, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza Mogiły, o. Bolesława Kozyry OCist, kapliczkę rozbudowano i powiększono. Duży wkład w to przedsięwzięcie wnieśli: Pan Władysław Kołaś oraz Pan Antoni Rosołek. Na obraz Matki Boskiej Częstochowskiej nałożono w 1990 roku ozdobną suknię, którą ufundowali parafianie – Barbara i Józef Majcher wraz z dziećmi Bernardem i Victorią oraz Pan Władysław Wróbel. Opiekunami kaplicy po rozbudowie byli Aniela i Józef Ludwin (†1997), którym pomagała także Pani Maria Zawada († 2007), a po ich śmierci do dnia dzisiejszego opiekę sprawują Maria i Józef Lądwik. Przeróbkami elektryczności zajął się Pan Mieczysław Głowacki.

Zwieńczeniem prac, było uroczyste poświęcenie kaplicy przez Ojca Opata Jacka Stożka OCist, w niedzielę 4 września 1994 roku. W marcu i kwietniu 2000 roku kaplica została odrestaurowana. Uzupełniono brakującą stolarkę, wymalowano wnętrze kaplicy jak również zakonserwowano deski, którymi pokryte są ściany i naprawiono ogrodzenie.

Z obawy przed kradzieżą, haftowany obraz Czarnej Madonny został przekazany do skarbca klasztornego. Posiada on ogromną wartość religijną i historyczną. Stało się tak również ze względu na dużą wilgoć odczuwaną we wnętrzu kaplicy, która działała na niego destrukcyjnie. Obecny obraz jest kopią poprzedniego. Malowany olejnie na płótnie przez Panią Monikę Tarnowską-Reszczyńską, konserwator dzieł sztuki. Twarze i ręce Matki Bożej oraz Pana Jezusa, zostały nieco rozjaśnione. Na poprzednim obrazie, malowane były na brązowym tle haftu, stąd były niezbyt wyraźne. Odnowiona została także ozdobna suknia, puncowana w mosiężnej blasze przez Pana Tadeusza Rybskiego, która na skutek wilgoci sczerniała. Obraz Królowej Polski został poświęcony w oktawie wielkanocnej 27 kwietnia 2000 roku w kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze, podczas Mszy św. o godz. 11.00, którą odprawił o. Bronisław Zapłotny OSPPE.

W Roku Wielkiego Jubileuszu, 2000 lat od Narodzenia Jezusa Chrystusa – Zbawiciela Świata, w kwietniu, został zamówiony dzwon do kaplicy, w Odlewni Dzwonów Janusza Felczyńskiego w Przemyślu. Nosi on imię: Jan Paweł II – Papież. Wkoło dedykacja: DO KAPLICY M. B. CZĘSTOCHOWSKIEJ W LASKU MOGILSKIM, W ROKU ŚWIĘTYM 2000. Po raz pierwszy przypomniał wiernym o modlitwie: „Anioł Pański” w 22 rocznicę Inauguracji Pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II, 22 października 2000 roku.

W 2007 roku, przeżywaliśmy jubileusz 60 lat, od wybudowania pierwszej, drewnianej, kaplicy. Z tej okazji Pani Jadwiga Wujecka z Radomska, ufundowała pancerne tabernakulum do przechowywania Najświętszego Sakramentu. Zostało poświęcone w Uroczystość Królowej Polski – 3 maja 2008 roku, podczas Mszy św. o godz. 11.00 – celebrowanej przez Ojca Opata Piotra Chojnackiego OCist; koncelebrował o. Benignus Deptuła OCist. który przewodniczył odprawianym w tym dniu „dróżkom różańcowym”.
 
br. Albert Marcinek OCist