Strona główna Opactwo
Informacje Ogólne / Historia


Opactwo Cystersów w Mogile
ul. Klasztorna 11
31-979 Kraków

 

Opat

o. mgr Adrian Mróz OCist

Przeor

o. mgr Maciej Majdak OCist

Podprzeor

o. mgr Mateusz Kawa OCist

 

 

Rzecznik prasowy opactwa

o. mgr Maciej Majdak OCist

e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

 
Omodlone wiekami miejsce
W ostatni w drugim tysiącleciu odpust mogilski, przy Chrystusowym Krzyżu, powracamy w zadumie do czasów średniowiecza; do początku XIII wieku, w którym zbudowano dla cystersów klasztor. Pamięcią obejmujemy pierwszych jego fundatorów z rodu Odrowążów oraz ich pobratymców kontynuujących budowę przez dziesiątki lat. Oni przekazali dostojne dziedzictwo swojej wiary dla naszych dni. Daleko w przyszłość musiało sięgać ich spojrzenie, skoro wywiera wpływ na rzeczywistość dnia dzisiejszego. Służy nie tylko zakonnikom, ale wielokierunkowym zadaniom duszpasterskim: parafialnym, diecezjalnym, oraz pielgrzymom. Jest znakiem duchowej wspólnoty pokoleń przeszłych i obecnych. Miejscem modlitwy, która woła echem założycieli.

Odrowążowie przybyli do Polski prawdopodobnie z Czech. Protoplasta rodziny mógł się znajdować w orszaku Judyty, żony księcia Władysława Hermana. Nie są nam bliżej znane jego dzieje. Gniazdem rodowym małopolskiej gałęzi Odrowążów, z której wywodzili się fundatorzy, było Końskie - miejscowość w dawnym województwie kieleckim.

Decydentem monumentalnej budowli od momentu wystawienia w 1222 roku aktu fundacyjnego, uzupełniającego uposażenia Wisława Odrowąża, był jego kuzyn Iwo Odrowąż, od 1218 roku biskup krakowski. Jemu należy przypisać rozmach i okazałość świątyni, która swą wielkością dystansowała wszystkie z tamtej epoki kościoły. Do czasu wzniesienia gotyckiej katedry wawelskiej, żaden kościół małopolski nie mógł się poszczycić skalą założenia przestrzennego zrealizowaną w Mogile. Należy do najstarszych budowli ceglanych w Polsce. Wnętrze, zamknięte w prezbiterium ścianą przeprutą trzema ostrołukowymi oknami, stwarza sugestywne wrażenie. Uznaje się, że dzieło Iwona zostało powołane do życia nie tylko z powodów religijnych, ale i prestiżowych. Jest świadectwem wiary, ale też i rodowej dumy. Aż do XVI wieku wpływowi w życiu politycznym i gospodarczym kraju przedstawiciele Odrowążów będą się kłaść na wieczny spoczynek w jego podziemiach. Stąd ich troska i dbałość o to święte miejsce.
Więcej…