Strona główna Opactwo Liturgia Święci cysterscy
Święci cysterscy


Iwo Roweder OCist (1699-1765)
Modlitwa o beatyfikację
 
Boże Miłosierny i Sprawiedliwy, Dobry i Potężny! Ty powołałeś świątobliwego przeora Iwa Rowedera na przewodnika dusz na trudne czasy. Spraw, aby Kościół zaliczył go do grona błogosławionych, tak aby jego orędownictwo jeszcze skuteczniej wypraszało nam moc w pokonywaniu przeciwności i utwierdzało nas w wierze, która działa przez miłość. Boże, okaż się łaskawym, przyjmij wołanie, które zanosimy. Spraw, abyśmy i my, radując się z jego udziału w chwale błogosławionych w niebie, zasłużyli na wieczne dziedzictwo świętych. Pokornie Cię proszę, Boże, udziel mi za wstawiennictwem Iwa Rowedera tej szczególnej łaski, o którą Cię proszę…
 
Prosząc o wstawiennictwo o. Iwa Rowedera można nawiedzić jego grób, który znajduje się w kruchcie kościoła św, Mikołaja w Łęgowie koło Gdańska. Informacje o otrzymanych łaskach można przekazywać na adres: Sanktuarium Pojednania, 83-031 Łęgowa, ul Tczewska 36.
 
Nihil obstat: Abp Sławoj Leszek Głodź, Metropolita Gdański
 
 
 
Życie św. Benedykta z Nursji
Omawiając życie św. Benedykta z Nursji, patriarchy monastycyzmu zachodniego, trzeba najpierw powiedzieć dwa słowa na temat źródeł, z których czerpiemy informacje, gdyż nie zachowały się żadne współczesne Benedyktowi wzmianki o nim samym. Pierwszym źródłem jest dzieło św. papieża Grzegorza I Wielkiego (540-604) pt. „Dialogi” – tu w formie dialogu z diakonem Piotrem Grzegorz daje przykłady świątobliwych mężów-cudotwórców, w tym, w księdze II, opisuje życie samego Benedykta. Grzegorz nie zna całej historii Benedykta, a opisując ją powołuje się na świadectwa jego żyjących uczniów, stojących na czele założonych przez Benedykta klasztorów.

Grzegorz, to mnich (żyjący zapewne według „Reguły” św. Benedykta), który zostając biskupem i papieżem (a więc mając liczne obowiązki), żałuje, że nie może już żyć jak zakonnik. Dlatego też „Dialogi” mają charakter dzieła hagiograficznego (dużo opisów cudów), zawierającego przykłady budujące i godne do naśladowania, ale nie znaczy to, że zawarte tam informacje są jedynie fikcją literacką (Grzegorz przywołuje kilka postaci historycznych, co uwiarygodnia jego dzieło).
Więcej…
 
Bł. Maria Gabriela Sagheddu, dziewica i mniszka - życiorys

Maria urodziła się 17 marca 1914 roku na Sardynii we Włoszech, w małej miejscowości Dorgali, w rodzinie pasterskiej. Maria miała typowy charakter ludzi tamtej miejscowości – była uparta i miała własne zdanie, lecz charakteryzowała się wiernością i dokładnością w wypełnianiu obowiązków. Była posłuszna, choć pozornie nie chciała wykonywać próśb i poleceń. Mówiła „nie”, ale po chwili i tak robiła to, co jej zlecono.

W wieku 18 lat, prawdopodobnie z powodu śmierci siostry, Maria kompletnie zmieniła swe życie i stała się nie do poznania: poskromiła swoje wybuchy gniewu i inne negatywne cechy charakteru, stała się zamyślona i poważna, zaczęła zwracać uwagę na modlitwę, praktyki religijne i wykonywanie konkretnych dzieł miłosierdzia; zapisała się również do Akcji Katolickiej.

W wieku 21 lat, idąc za wskazaniem kierownika duchowego, wstąpiła do klasztoru trapistek w Grottaferrata, niedaleko Rzymu. Jej życie w klasztorze podporządkowane było dwóm kwestiom: pierwsza to dziękczynienie za Boże miłosierdzie i powołanie, jakim ją obdarzył Bóg, wzywając ją do całkowitej zależności od Niego (Maria lubiła porównywać się do syna marnotrawnego). Druga kwestia to odpowiedź na łaskę powołania, wyrażająca się w gorliwej modlitwie i ciężkiej pracy.

Więcej…
 
Bł. Maria Gabriela Sagheddu, dziewica i mniszka - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji

Homilia papieża Jana Pawła II wygłoszona 25 stycznia 1983 r. w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie, podczas Mszy św. na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan i beatyfikacji siostry Marii Gabrieli Sagheddu.

 
1. Liturgiczny obchód nawrócenia Szawła z Tarsu pozwala nam na nowo przeżyć dramatyczny moment jego osobistego spotkania z Chrystusem Panem, gdy ów zapalony uczeń Gamaliela, „gorliwy w służbie Bożej” (Dz 22, 3), na drodze do Damaszku porażony głosem będącym bez wątpienia głosem tego Jezusa, którego on nie znając prześladował, otworzył się natychmiast na słuchanie Jego słowa. W tym momencie, w którym z uległością przyjmował bolesny wyrzut Boskiego Mistrza, został ustanowiony „narzędziem wybranym, by zanieść imię Pana do narodów i królów, i do synów Izraela” (por. Dz 9, 15), jako Jego „świadek wobec wszystkich ludzi” (por. Dz 22, 15).
 
Elementem centralnym całego tego wydarzenia jest fakt nawrócenia. Przeznaczony do ewangelizowania narodów, „aby przeszły z ciemności do światła i spod władzy szatana do Boga i otrzymały odpuszczenie grzechów” (por. Dz 26, 18), Szaweł jest powołany przez Chrystusa przede wszystkim do dokonania całkowitego nawrócenia samego siebie.
 
Istotnie, Chrystus – ukazujący się mu jako „światło jaśniejsze od słońca” (Dz 26, 13) – zwraca się do jego wnętrza, woła doń po imieniu w bardzo osobistych słowach, które nie pozostawiają miejsca na dwuznaczności czy niedomówienia: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi... podnieś się i stań na nogi” (Dz 26, 14. 16).
 
I tak Szaweł, który dał się strącić z siodła Chrystusowi i pozostał olśniony nieoczekiwanym Jego doświadczeniem, rozpoczyna uciążliwą drogę nawrócenia, która trwać będzie aż do końca życia, poczynając z niezwykłą pokorą od owego „co mam czynić Panie?” i ulegle daje się prowadzić za rękę aż do Ananiasza, przez którego posługę prorocką będzie mu dane poznać plan Boży.
Więcej…
 
Bł. Cyprian Michał lwene Tansi, mnich i prezbiter - biografia

Urodził się w 1903 r. w Igboezunu, na skraju puszczy, nieopodal starożytnego miasta Aguleri (Nigeria, Afryka) i należał do plemienia Ibo. Jego ojciec Tabansi i matka Ejikwevi, rolnicy, byli wyznawcami tradycyjnej religii tubylczej i dając synowi imię lwene, oddali go pod opiekę bogini Ikenga. Gdy skończył sześć lat rodzice wysłali go do domu ciotki mieszkającej w wiosce Nduka. Tam trzy lata później przyjął chrzest z rąk irlandzkich misjonarzy, którzy nadali mu imię Michał.

W r. 1913 rozpoczął naukę w Onitshy, którą ukończył celująco sześć lat później. Dzięki uzyskanemu dyplomowi mógł pracować jako nauczyciel. Przez trzy lata uczył w swojej dawnej szkole, po czym przez rok był dyrektorem szkoły im. św. Józefa w Aguleri.
Więcej…
 
Bł. Cyprian Michał lwene Tansi, mnich i prezbiter - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji
22 marca 1998 r., Onitsha (Nigeria), homilia wygłoszona przez papieża Jana Pawła II w czasie Mszy św. beatyfikacyjnej pierwszego Nigeryjczyka – o. Cypriana Michała Iwene Tansi, trapistę.

Katolicy muszą być świadkami wiary w życiu prywatnym i publicznym

«W Chrystusie Bóg jednał z sobą świat» (2 Kor 5, 19).

Drodzy Bracia i Siostry!

1. Już po raz drugi Bóg pozwolił mi przybyć z radością do Onitshy, aby razem z wami sprawować Ofiarę Mszy św. Szesnaście lat temu powitaliście mnie w waszym pięknym kraju i pozwoliliście mi doświadczyć ciepła i entuzjazmu waszego ludu pełnego wiary, mężczyzn i kobiet pojednanych z Bogiem i pragnących głosić dobrą nowinę zbawienia bliskim i dalekim.

Św. Paweł mówi o «nowym stworzeniu w Chrystusie» (por. 2 Kor 5, 17), po czym dodaje: «Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. (...) W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!» (2 Kor 5, 19-20). Apostoł dotyka tu historii każdego człowieka. Bóg w swoim jednorodzonym Synu przyprowadził nas do jedności z sobą.
Więcej…
 
Bł. Cyprian Michał lwene Tansi, prezbiter - przemówienie papieża Jana Pawła II w czasie audiencji generalnej w Watykanie
Przemówienie papieża Jana Pawła II w czasie audiencji generalnej (25 marca 1998 r., Watykan) po podróży apostolskiej do Nigerii (21-23 marca 1998 r.).

Spotkałem Kościół żywy

Drodzy Bracia i Siostry!

1. Dziękuję Bogu za to, że w ostatnich dniach krótka, lecz bogata w wydarzenia podróż apostolska do Nigerii pozwoliła mi ponownie nawiedzić umiłowany kontynent afrykański. Afryka tworzy w coraz większym stopniu własne dzieje w Kościele i uczestniczy we współodpowiedzialności za pielgrzymowanie całego Ludu Bożego.

W Nigerii spotkałem żywy Kościół, który niedawno obchodził setną rocznicę pierwszej ewangelizacji i zdecydowanie podąża w kierunku roku 2000, kierując się i inspirując wskazaniami niedawnego Synodu poświęconego Afryce. Wzbogacił się w ostatnich czasach o nowe wspólnoty diecezjalne i parafialne. Wzrasta liczba powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego: do ośmiu istniejących seminariów du­chownych dołączyły trzy nowe. Są to owoce działania Ducha Świętego, który wspierał rozwój Kościoła w Nigerii w ciągu ostatnich stu lat i również dziś towarzyszy mu w drodze zmierzającej ku przyszłości.
Więcej…
 
Św. Rafał Arnáiz Barón, oblat - biografia

Życie sługi Bożego Rafała Arnáiza Baróna, oblata Zakonu Cystersów Ścisłej Obserwancji, zmarłego w wieku zaledwie 27 lat, jest niezwykłym – zwłaszcza w naszej epoce – przykładem dążenia do świętości przez życie kontemplacyjne. Uro­dzony 9 kwietnia 1911 r. w Burgos (Kastylia) w zamożnej rodzinie mieszczańskiej, obdarzony licznymi talentami, przerwał studia na wydziale architektury na uniwersytecie w Madrycie, aby w styczniu 1934 r. zostać postulantem, a następnie nowicjuszem w klasztorze trapistów San Isidro de Duenas. Normalną drogę formacji i życia zakonnego zamknęła przed nim choroba. Po pierwszym roku nowicjatu zapadł na cukrzycę, która już w kilka miesięcy później zmusiła go do tymczasowego powrotu do domu i uniemożliwiła mu złożenie ślubów wieczystych. Żył w klasztorze jako oblat aż do śmierci w kwietniu 1938 r.

Więcej…
 
Św. Rafał Arnáiz Barón, oblat - homilia papieża Benedykta XVI w dniu kanonizacji

Homilia papieża Benedykta XVI (Watykan), wygłoszona 11 października 2009 roku (niedziela) podczas Mszy św. połączonej z kanonizacją pięciu błogosławionych, w tym bł. Rafała Arnáiza Baróna, oblata Zakonu Cysterskiego Ściślejszej Obserwancji.

Dar świętości jaśnieje dziś w Kościele szczególnym pięknem

Drodzy bracia i siostry!

«Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Tym pytaniem rozpoczyna się krótki dialog, który słyszeliśmy w Ewangelii, między pewnym człowiekiem – w innym miejscu nazwanym «bogatym młodzieńcem» – a Jezusem (por. Mk 10, 17-30). Niewiele wiemy na temat tej anonimowej postaci; na podstawie nielicznych wzmianek możemy jednak się zorientować, że szczerze pragnie osiągnąć życie wieczne, prowadząc uczciwe i prawe życie ziemskie. W istocie, zna przykazania i od młodości wiernie ich przestrzega. A jednak to wszystko, choć jest niewątpliwie ważne, nie wystarcza – mówi Jezus – brakuje tylko jednego, ale czegoś istotnego. Zatem Boski Mistrz, widząc, że jest on dobrze usposobiony, spogląda na niego z miłością i proponuje mu ambitniejsze zadanie – powołuje go do heroicznej świętości, mówi do niego, by porzucił wszystko i poszedł za Nim: «Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, (...) i chodź za Mną» (w. 21).

Więcej…
 
Św. Rafał Arnáiz Barón, oblat - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji
Homilia papieża Jana Pawła II na Placu św. Piotra (Watykan), wygłoszona 27 września 1992 roku (niedziela) podczas Mszy św. połączonej z beatyfikacją 21 sług Bożych, w tym Rafała Arnáiza Baróna, oblata zakonu trapistów.

Złożyli samych siebie w ofierze Bogu i bliźniemu

«Chwal, duszo moja, Pana» (psalm responsoryjny).

1. To liturgiczne wezwanie skłania nas dzisiaj, zgromadzonych w uroczystej scenerii placu św. Piotra, do odpowiedzi szczególnie ochoczej i radosnej. Jakże moglibyśmy nie chwalić Pana wobec nowych błogosławionych? Wobec tych mężczyzn i kobiet, którzy tak odważnie dali świadectwo o Chrystusie, że zasłużyli na to, by Kościół ukazał ich wszystkim wiernym jako godny podziwu wzór do naśladowania?

Każdy z nich może powtórzyć za Izajaszem: «Duch Pana Boga nade mną» (Iz 61, 1): Duch Chrystusa zmartwychwstałego, który przez wieki nieustannie żyje i działa w wierzących, by skłaniać ich do pełnej realizacji ewangelicznego orędzia.
Więcej…
 
Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - biografia
Błogosławieni: Jan Chrzciciel Souzy i 63 towarzyszy, męczenników rewolucji francuskiej. Wśród towarzyszy męczeństwa znaleźli się także mnisi cysterscy: Gerwazy – Protazy Brunel, Paweł – Jan Charles, Eliasz Augustyn – Józef Desgardin.

Błogosławieni Jan Chrzciciel Souzy i 63 towarzyszy, męczennicy francuscy beatyfikowani 1 października 1995 roku na Placu św. Piotra przez papieża Jana Pawła II, należeli do znacznie liczniejszej grupy kapłanów i zakonników, którzy w latach rewolucji francuskiej zostali uwięzieni za odmowę zaprzysiężenia rewolucyjnej ustawy o duchowieństwie. Ustawa ta, uchwalona 12 lipca 1790 r., była sprzeczna z prawem kanonicznym, m.in. przewidywała, że biskupi będą wybierani przez regionalne zgromadzenia, a nie mianowani przez Papieża. Sprzeciw sumienia wobec tej próby rozerwania więzi Kościoła francuskiego ze Stolicą Apostolską nie pozwolił wielu kapłanom na złożenie przysięgi. Władze początkowo odnosiły się tolerancyjnie do «niepokornych», później jednak, w miarę narastania rewolucyjnego fanatyzmu. postanowiły się ich pozbyć: pod koniec 1791 r. rozpoczęto aresztowania kapłanów, a nawet kleryków i braci zakonnych, którzy nie złożyli przysięgi, zaś 26 maja 1792 r. wydano dekret zapowiadający ich deportację do Gujany. Aby zrealizować ten zamysł, 25 stycznia 1794 r. nakazano przewiezienie wszystkich aresztowanych duchownych do dwóch portów nad Atlantykiem – Bordeaux i Rochefort.
Więcej…
 
Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji
Homilia papieża Jana Pawła II na Placu św. Piotra (Watykan), wygłoszona 1 października 1995 roku podczas Mszy św. połączonej z beatyfikacją 110 sług Bożych, w tym mnichów cysterskich – ofiary okresu rewolucji francuskiej.

Wyznawali wiarę aż do męczeństwa

1. «Chwal, duszo moja, Pana» (Ps 146 [145], 1).

Kościół podejmuje to wezwanie psalmu w dniu beatyfikacji męczenników, którzy poświadczyli krwią swoją wierność Chrystusowi w czasie rewolucji francuskiej i w okresie wojny domowej w Hiszpanii.

Męczeństwo jest niezwykłym darem Ducha Świętego: darem dla całego Kościoła. Znajduje zwieńczenie w dzisiejszej liturgii beatyfikacyjnej, w której oddajemy w szczególny sposób chwałę Bogu: Te martyrum candidatus laudat exercitus. Bóg, który poprzez uroczysty akt Kościoła – to znaczy przez beatyfikację – wieńczy nagrodą ich zasługi, zarazem ujawnia łaskę, którą ich obdarował, jak głosi liturgia: Eorum coronando, tua dona coronas (Missale Romanum, Praefatio de Sanctis I).
Więcej…
 
Bł. Józef Maria Cassant, mnich i prezbiter - biografia

Żył zaledwie 25 lat. Jego prosta wiara i ofiarna miłość sprawiły, że szybko stał się wzorem świętości monastycznej. Urodził się 6 marca 1878 r. w Lot-et-Garonne w południowej Francji w rodzinie hodowców drzew owocowych. Jako dziecko chodził do szkoły katolickiej w Casseneuil, którą mimo poważnych kłopotów z nauką udało mu się ukończyć dzięki pomocy proboszcza i wikariusza z miejscowej parafii.

Od dzieciństwa pragnął zostać kapłanem. Mimo trudności, wytrwale, za cenę wielu wyrzeczeń, szedł drogą powołania do wyłącznej służby Bogu. W wieku 16 lat, 5 grudnia 1894 r., idąc za radą swego proboszcza, wstąpił do klasztoru trapistów w Sainte-Marie du Desert. «Czegóż mógłby nam odmówić Ten, który już teraz daje nam siebie za pokarm – pisał wówczas do rodziców. Eucharystia to jedyne szczęście na ziemi. Ja zaś całą swą nadzieję złożyłem w Sercu Jezusa. Od Niego oczekuję wszelkich łask, których potrzebuje ten, kto się przygotowuje do kapłaństwa. Serce Jezusa jest bowiem tronem miłosierdzia, u którego nędznicy mają uprzywilejowane miejsce». Studia teologiczne były dla niego wielką próbą, wymagającą ogromnego samozaparcia i cierpliwości. 24 maja 1900 r. złożył śluby wieczyste, a dwa lata później, 12 października, po zdaniu wszystkich egzaminów, przyjął święcenia kapłańskie.

Więcej…
 
Bł. Józef Maria Cassant, mnich i prezbiter - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji
Homilia papieża Jana Pawła II na Placu św. Piotra (Watykan), wygłoszona 3 października 2004 roku podczas Mszy św. połączonej z beatyfikacją 5 sług Bożych, w tym o. Józefa Marii Cassant (1878-1903), trapisty.

Dobrzy i wierni słudzy Ewangelii

1. «Verbum Domini manet in aeternum – Słowo Pana trwa na wieki». Te słowa, śpiewane dziś przed Ewangelią, prowadzą nas do samych źródeł wiary. W obliczu przemijania czasu i nieustannych zwrotów dziejowych objawienie przekazane nam przez Boga w Chrystusie pozostaje zawsze niezmienne i na ziemskiej drodze otwiera przed nami perspektywę wieczności.

W sposób szczególny doświadczyło tego pięcioro nowych błogosławionych: Piotr Vigne, Józef Maria Cassant, Anna Katarzyna Emmerick, Maria Ludwika De Angelis oraz Karol Habsburg. Pozwolili się oni prowadzić słowu Bożemu, które niczym jaśniejąca i niezawodna latarnia nigdy nie przestawało oświetlać ich drogi.
Więcej…